Znagst hat mir mei Deandl
a Briaferl zuagschriebn:
warum i denn bei der Nacht
gar nimmer kimm?
San d'Stiefelsohln hin,
daß i gar nimmer kimm?
Holla riadei, diriadei, dijo!
Hab's Briaferl aufgmacht,
hat mir's Herz im Leib glacht.
Na bin i glei furt
bei der stockfinstern Nacht,
bei der stockfinstern Nacht,
daß d'Kniascheibn habn kracht.
Holla riadei, diriadei, dijo!
Und wia i beim Bauern
geh umma ums Eck,
da san de Höllsakara
no net im Bett
jetzt des is a Gfrett,
san de no net im Bett!
...
Und wia i so wart, ja da
hats mi recht gfrorn,
in d'Händ und in d'Füaß
und in d'Nasn und d'Ohrn,
ganz kalt is mir wordn,
ganz kalt hint und vorn.
...
Na fang i beim Fensterl
mei Reisplwerk o,
as Deandl hat's ghört
und hats Fensterl aufto,
"Steig auffa zu mir,
du woaßt as scho wia!"
...
Aft bin i beim Fensterl
halt einegschloffn,
hab d'Schuah net auszogn
die habn tuscht aufm Bodn,
die Luader, die grobn,
im obern Stock drobn.
...
Kaum bin i a Zeitl beim
Mensch drinna glegn,
da kimmt scho der Bauer
mitm Ochsnzeam zwegm,
mitm Ochsenzeam zwegn
- und i war so guat glegn.
...
Er hat a glei richtig unter
d'Hüll einigschaut
und hat mi ganz saggrisch
an Arsch auffighaut.
An Arsch auffighaut,
- Bua, da hab i gschaut.
...
Da gibt mir mei Deandl
den heilsamen Rat:
"Steig aussi beim Fenster,
bei der Tür is's scho z'spat!"
I dank für den Rat,
bei der Tür is's scho z'spat.
...
Und wia i beim Fensterl
bin außekrocha,
da is mir der Fensterstock
nachibrocha,
der Höllsakara - is abibrocha!
...
Da schreit scho der Bauer:
"Geh Hiasl ho ho,
geh, laß mir doch dengerscht
mein Fensterstock da!
Du konnst'n net braucha
und mir geht er o!"
...
I liaßn scho da, wann i
drausschliafn kunnt,
du damischer Bauer,
er war dir vergunnt,
ja, er war dir vergunnt,
der oachane Hund!
...
Jetzt muaß i den Fensterstock
um an Hals tragn,
koan Stoa hab i gfunden,
daß i'n oba kunnt schlagn,
daß i'n oba kunnt schlagn,
den sakrischen Kragn!
...
Wia i hoamkemma bin,
nimm i Hack und Sapi,
hab a ganze Stund g'arbat,
bis i drauskemma bi,
bis i drauskemma bi -
aus dem Höllsakradi!
...
Des sakrische Fensterln,
ja des woaß i gwiß,
wann i hundert Jahr leb,
daß i des net vergiß,
daß i des net vergiß,
wia's ma da ganga is!
...
Wenn's an jedn so gangat,
wia's mir is ganga,
da gang bald koa Bua mehr
in d'Menschakamma,
zum Flöh zsammfanga -
mit'n Denglhamma!
...